Dyrektywa
98/34/WE określa normy europejskie jako specyfikacje techniczne przyjęte przez europejskie organizacje normalizacyjne, przeznaczone do stosowania powtarzalnego lub ciągłego, z którymi zgodność nie jest jednak obowiązkowa. Zgodnie z wewnętrznymi zasadami tych organizacji normy europejskie muszą być wdrożone na szczeblu krajowym. Oznacza to, że normy europejskie muszą być dostępne jako identyczne treściowo normy krajowe oraz że wszystkie normy krajowe sprzeczne z nimi muszą być wycofane w określonym terminie.
Z punktu widzenia prac normalizacyjnych normy zharmonizowane nie są żadnym odrębnym rodzajem norm europejskich. Terminologia stosowana w dyrektywach Nowego Podejścia jest zakwalifikowaniem prawnym specyfikacji technicznych istniejących jako normy europejskie, którym poprzez dyrektywy zostało nadane specjalne znaczenie. Normy zharmonizowane nadal utrzymują swój status dobrowolnego stosowania, także w dziedzinach objętych dyrektywami Nowego Podejścia.
Wydając mandat, Komisja formalnie występuje do europejskich organizacji normalizacyjnych o opracowanie lub przedstawienie norm europejskich zharmonizowanych z dyrektywami Nowego Podejścia. Przez przedstawienie norm rozumie się w tym przypadku wykorzystanie istniejących norm europejskich lub krajowych. Przedtem jednak Komisja konsultuje się z Komitetem ustanowionym na podstawie dyrektywy
98/34/WE oraz w niektórych przypadkach z Komitetem sektorowym utworzonym na podstawie danej dyrektywy Nowego Podejścia. Osiągnięcie porozumienia co do realizacji mandatu w obrębie Komitetu powołanego zgodnie z dyrektywą
98/34/WE oznacza w praktyce uprzednie przeprowadzenie szerokich konsultacji z władzami sektorowymi na poziomie krajowym. Tak więc mandat wydawany przez Komisję stanowi wyraźny wyznacznik oczekiwań władz publicznych.
Europejskie organizacje normalizacyjne zajmują formalne stanowisko wobec mandatu zgodnie z ich przepisami wewnętrznymi. Akceptacja mandatu i późniejszy program pracy tych organizacji rozpoczynają okres zawieszenia przewidziany w ich przepisach wewnętrznych i w dyrektywie
98/34/WE.
Opracowanie i przyjęcie norm zharmonizowanych oparte jest na Generalnych Wytycznych przyjętych 13 listopada 1984 roku i dotyczących współpracy między europejskimi organizacjami normalizacyjnymi i Komisją. Wytyczne te zawierają szereg zasad i zobowiązań dotyczących normalizacji, takich jak udział wszystkich zainteresowanych stron (np. producentów, zrzeszeń konsumentów i związków zawodowych), roli władz publicznych, jakości norm oraz jednolitego stosowania norm w całej Wspólnocie.
Europejskie organizacje normalizacyjne odpowiedzialne są za identyfikację i opracowywanie norm zharmonizowanych w rozumieniu dyrektyw Nowego Podejścia oraz przedstawianie listy przyjętych norm zharmonizowanych Komisji. Europejskie organizacje normalizacyjne ponoszą całkowitą odpowiedzialność za stronę techniczną norm zharmonizowanych. Po udzieleniu mandatu przez władze publiczne wypracowanie rozwiązań technicznych powinno z zasady być pozostawione zainteresowanym stronom. W pewnych kwestiach (np. ochrona środowiska lub zdrowie i bezpieczeństwo) udział władz publicznych na poziomie technicznym jest ważny dla procesu normalizacji. Jednakże dyrektywy Nowego Podejścia nie przewidują procedury, w której władze publiczne sprawdzałyby lub zatwierdzały na poziomie krajowym lub wspólnotowym zawartość norm zharmonizowanych, które zostały przyjęte z gwarancjami proceduralnymi wynikającymi z samego procesu normalizacji. Dialog pomiędzy jednostkami normalizacyjnymi i władzami oraz - w odpowiednich przypadkach - udział władz w procesie normalizacji powinny pomóc we właściwym rozumieniu warunków mandatu oraz gwarantować właściwe uwzględnienie interesu publicznego w ramach tego procesu.
Europejskie organizacje normalizacyjne nie są zobowiązane do przedstawiania wyłącznie nowo opracowanych norm jako norm zharmonizowanych. Mogą one także identyfikować istniejące normy, o których sądzą, że spełniają warunki mandatu lub będą je spełniać po sprawdzeniu i ewentualnej modyfikacji. W ten sam sposób mogą identyfikować normy międzynarodowe lub krajowe i przyjąć je jako normy europejskie oraz przedstawić Komisji jako normy zharmonizowane.
Normy zharmonizowane muszą odpowiadać wymaganiom zasadniczym odpowiedniej dyrektywy. Norma europejska może zawierać postanowienia dotyczące nie tylko wymagań zasadniczych, ale może też zawierać inne postanowienia. W takim przypadku postanowienia te powinny być wyraźnie rozróżnione od tych dotyczących wymagań zasadniczych. Co więcej, normy zharmonizowane niekoniecznie obejmują wszystkie wymagania zasadnicze. Obliguje to producenta do stosowania innych właściwych specyfikacji technicznych w celu spełnienia wszystkich wymagań zasadniczych dyrektywy. Całą procedurę normalizacyjną według dyrektyw Nowego Podejścia można przedstawić schematycznie jako
ciąg kolejnych 12 kroków »
Procedura normalizacyjna według dyrektyw Nowego Podejścia
Opracowanie mandatu po konsultacjach z państwami członkowskimi;
Przekazanie mandatu europejskim organizacjom normalizacyjnym;
Europejskie organizacje normalizacyjne akceptują mandat;
Europejskie organizacje normalizacyjne opracowują (wspólny) program;
Komitet techniczny opracowuje projekt normy;
Europejskie organizacje normalizacyjne oraz krajowe organy normalizacyjne organizują publiczną ankietę;
Komitet techniczny bada opinie;
Krajowe organy normalizacyjne przegłosowują, a europejskie organizacje normalizacyjne ratyfikują normę zharmonizowaną;
Europejskie organizacje normalizacyjne przekazują normę Komisji do rozpatrzenia;
Komisja publikuje informacje o normie zharmonizowanej;
Krajowe organy normalizacyjne przenoszą normę europejską na poziom krajowy;
Władze krajowe publikują informację o normach krajowych.
« Zwiń
« Zwiń
oceń serwis i jego
