Dyrektywa to akt prawny Unii Europejskiej skierowany do wszystkich państw członkowskich. Dyrektywa nakłada na państwa członkowskie obowi±zek wydania w okre¶lonym terminie własnych przepisów krajowych wprowadzaj±cych w życie wymagania zawarte w dyrektywie.

W przypadku dyrektyw Nowego Podej¶cia przepisy krajowe musz± być w pełni zgodne z ich postanowieniami. I konsekwentnie: wszelkie krajowe regulacje sprzeczne z dyrektywami musz± zostać uchylone. Państwa członkowskie zachowuj± swobodę wyboru formy, w jakiej wprowadzaj± przepisy krajowe (np. poprzez ustawę, rozporz±dzenie lub inny akt prawny). Warunkiem jest jednak osi±gnięcie celu wynikaj±cego z przepisu dyrektywy.

Dyrektywy najczę¶ciej pozostawiaj± możliwo¶ć wykorzystania tzw. okresu przej¶ciowego. W okresie tym dopuszczalne jest stosowanie zarówno przepisów dotychczasowych, jak i przepisów nowo opublikowanej dyrektywy. Przepisami dotychczasowymi mog± być zarówno odrębne przepisy krajowe, jak i przepisy uprzednio stosowanej dyrektywy, np. w przypadku zmiany jej tre¶ci. Należy jednak wyraĽnie wskazać, które przepisy maj± zastosowanie.


Wprowadzenie na rynek to działanie, w którego efekcie dochodzi do udostępnienia wyrobu na rynku wspólnotowym po raz pierwszy, z zamiarem dalszej dystrybucji lub użytkowania na obszarze Wspólnoty. Udostępnianie wyrobu może zachodzić odpłatnie lub nieodpłatnie.

UWAGA: Definicja "wprowadzenia do obrotu", stanowi±cego odpowiednik pojęcia "wprowadzenie na rynek" w prawie polskim, jest podana w ustawie o ocenie zgodno¶ci.


Wprowadzenie do użytku ma miejsce w chwili, gdy wyrób zostaje po raz pierwszy użyty na obszarze Wspólnoty przez użytkownika końcowego. Wyrób musi być zgodny z maj±cymi zastosowanie dyrektywami Nowego Podej¶cia, kiedy jest oddawany do użytku na obszarze Wspólnoty.


Podstawę prawn± dla przyjęcia czy zmiany dyrektyw Nowego Podej¶cia stanowi artykuł 95 Traktatu ustanawiaj±cego Europejsk± Wspólnotę Gospodarcz±. Zgodnie z artykułem 251 Traktatu, Komisja inicjuje proces ustawodawczy poprzez złożenie projektu Radzie i Parlamentowi Europejskiemu. Po otrzymaniu projektu dyrektywy Rada zasięga opinii Parlamentu i Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, po czym opracowuje swoje stanowisko wobec projektu. Po osi±gnięciu wspólnego stanowiska projekt przesyłany jest do Parlamentu, który może go przyj±ć, odrzucić lub uchwalić poprawki podczas drugiego czytania. Komisja bada jeszcze raz projekt w ¶wietle poprawek Parlamentu i zwraca projekt Radzie, która podejmuje ostateczn± już decyzję w terminie trzech miesięcy. Je¶li zachodzi taka potrzeba, kwestie sporne pomiędzy Rad± i Parlamentem rozstrzygane s± w komitecie pojednawczym, w którym Komisja pełni rolę mediatora.

Aż do chwili przyjęcia wspólnego stanowiska prace oparte s± na projekcie Komisji. Komisja uprawniona jest do zmiany swojego projektu w każdym czasie, np. po uzyskaniu w tej kwestii stanowiska Parlamentu, natomiast Rada może odej¶ć od projektu Komisji tylko jednomy¶lnie.

Przyjęte dyrektywy Nowego Podej¶cia ogłaszane s± w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, seria L. Propozycje Komisji dla dyrektyw Nowego Podej¶cia ogłaszane s± w serii C Dziennika Urzędowego.